Een geheime deal met Dick Advocaat op het trainingsveld van PSV leidt Arthur Numan in 1998 naar Rangers. De transfer verandert zijn leven. Uiteindelijk blijft de verdediger twaalf jaar lang in Schotland wonen. In editie #26 van Staantribune staat een interview met de oud-international over Rangers, de rivaliteit met Celtic, de Schotse cultuur én zijn onlangs overleden oud-ploeggenoot Fernando Ricksen.
Een paar maanden voor het interview was Numan nog samen met Giovanni van Bronckhorst en Michael Mols bij Ricksen in Schotland. “Het is heel triest. Fernando was vroeger zo gek als een deur. En als je hem dan nu ziet. Hij kan alleen nog een beetje communiceren via zo’n apparaat. Hij maakt zinnen door met zijn ogen te knipperen. Hoe betrekkelijk het leven dan is, hè. Loop je je de hele tijd druk te maken over voetbal, maar dan kom je daar te liggen en weet je dat het leven voorbij is.”
Ricksen is afgelopen zomer gestopt met publieke optredens. Numan: “Maar als je zag hoeveel fans er op die meet-and-greets kwamen. De betrokkenheid van de Rangers-supporters is onvoorstelbaar. Ze vergeten je niet als je wat voor ze betekend hebt. Dat vind ik ook zo mooi aan die cultuur en de mensen daar.”
Schotland
Numan zet in 2003 na vijf seizoenen bij Rangers een punt achter zijn carrière. Na die beslissing blijft de Noord-Hollander nog zeven jaar in Schotland wonen en doet hij onder meer vrijwilligerswerk voor het hospice waar Ricksen nu ligt. “Doordat een vrouw uit onze straat daar werd opgenomen, kwam ik met ze in contact. Ze vroegen of ik kon helpen. Deed ik van die charity events. Dat hebben ze daar veel, hè. In hotels zitten dan zo 500 à 600 man. Eten erbij, entertainment, een zangertje. Met een veiling halen ze dan geld op voor het goede doel. Verkopen ze gesigneerde shirts van ex-spelers, voetbalreisjes en golfweekendjes.
Loch Ness
Voor het hospice heb ik ook een keer de hoogste berg bij het meer van Loch Ness beklommen. Samen met Michael Mols. Ik had hem overgehaald om mee te gaan. Het was redelijk weer, maar toen we halverwege waren, sloeg het helemaal om. Hagel, sneeuw, regen. De temperatuur ging van plus 15 naar min 15. Oudere mensen vielen om. Een helikopter kon niet landen, dus er moesten allemaal mensen naar boven komen. Mikey heeft de hele route op me zitten vloeken en schelden. Toen we de top hadden bereikt, is hij rennend naar beneden gegaan. Binnen no-time was hij beneden, haha.”
Lees het hele interview met Arthur Numan, geschreven door Staantribune-redacteur Julian Droog, in Staantribune #26.
Foto header: Pro Shots/Action Images