Vandaag in 2007 speelde ADO Den Haag zijn laatste wedstrijd in het Zuiderpark, tegen FC Groningen. Het was een afscheid in Haagse stijl. Bij een stand van 0-3 werd de wedstrijd na vijftig minuten gestaakt wegens het wangedrag van het publiek. De beruchte aanhang op Midden-Noord nam massaal stoeltjes mee naar huis.

Het Zuiderparkstadion was een van de meest authentieke en pure (wijlen) voetbalmonumenten die Nederland heeft gekend. Het stadion van de saamhorigheid en de intense voetbalbeleving. Het stadion dat ademde, dat leefde en waar werkelijk geen enkele tegenstander met plezier naartoe ging.

De wisselwerking tussen Midden-Noord en de spelers van ADO/FC Den Haag was soms magisch te noemen. De rauwheid en interactie waren uniek in Nederland en dat is in het klinische Cars Jeans Stadion helaas wat afgenomen. En daarom tien exemplarische anekdotes en verhaaltjes vanuit het Haagse openluchtmuseum.

1. Het grootste spandoek van Nederland (19 mei 1986)

Tijdens de wedstrijd tussen FC Den Haag en Cambuur Leeuwarden viel er een unicum in het Zuiderparkstadion te beleven. Waar de Hagenezen vooral verbaal en vocaal Nederland verbaasden, deden ze dat ditmaal met een opzienbarende tifo-actie: het grootste spandoek dat tot dan toe in de Nederlandse stadions te zien was.

Gemaakt door de vrouwen van wat supporters van Midden-Noord, speciaal voor trainer Rob Baan. De coach had FC Den Haag ongeslagen naar de eredivisie gebracht, maar het Haagse bestuur wilde van hem af. Het meer dan 750 vierkante meter tellende spandoek was een eerbetoon aan hem, gemaakt zoals het hoort: met tal van lappen stoffen, aan elkaar genaaid door naaimachines.

2. De doormidden gezaagde doelpalen (21 april 1971)

Het was een flinke knal van NEC-spits Cas Janssens. Zijn eigen doelman Nico de Bree, het was immers nog in de warming-up, schrok zich ter pletter. De bal spatte uiteen op de lat, maar de doelpalen waren op een of andere manier doormidden geraakt, dus stond het doel in een vreemde positie. Bijna een uur lang hebben allerlei mensen het proberen te repareren, en met succes: het bekerduel tegen Ajax in Den Haag kon doorgaan. Maar hoe kon dit gebeuren?

Uit onvrede over de gekozen locatie – het Zuiderparkstadion werd door de KNVB als neutraal terrein aangewezen voor de halve finale – waren waarschijnlijk twee NEC-supporters de avond ervoor naar Den Haag afgereisd om de doelpalen doormidden te zagen. In Amsterdam verdacht men juist de Hagenezen van een geintje. De ’aanslag’ is nooit opgeëist door een van beide supportersgroepen.

3. De Slag om het Zuiderpark (1 maart 1987)

Wie de grens opzoekt, gaat er weleens overheen. Bij wedstrijden tussen FC Den Haag en Ajax werd die grens steevast opgezocht. Het voetbal en de sfeer bij de Hagenezen waren memorabel genoeg, maar toch is er genoeg rottigheid gebeurd in het Zuiderpark. Zo ook bij het duel in het voorjaar van 1987, dat later de boeken in ging als De Slag om het Zuiderpark. Andere Tijden Sport heeft er zelfs een documentaire over gemaakt.

Maar hoewel de grimmigheid bij die wedstrijd al vroeg begon, eigenlijk al eerder dat jaar bij de heenwedstrijd in Amsterdam, sloeg de vlam pas echt in de pan toen drie van de 22.000 aanwezige Hagenezen in het Zuiderpark – eentje had zelfs een groene pruik op – over het hek klommen, een sprintje inzetten richting het uitvak met zo’n 800 Ajacieden, en aldaar een aantal vlaggen van de F-side probeerden te jatten. Dat lukte. Aansteker eronder en het beeld was compleet: lachende Hagenezen, woedende Amsterdammers.

“Er hing een oorlogssfeertje. Veel lawaai, vuurwerk, vlaggen en hele volle tribunes”, hoor je een supporter in de documentaire zeggen. Uiteindelijk was er een aantal confrontaties: tussen beide supportersgroepen, maar vooral met de Mobiele Eenheid. Het was een chaos, waar de link al snel werd gelegd met het Heizeldrama van twee jaar ervoor.

Zo erg was het gelukkig niet, maar er raakten wel enkele tientallen supporters gewond en werden er achttien gearresteerd. De wedstrijd werd definitief gestaakt en FC Den Haag moest een duel zonder publiek spelen.

https://www.youtube.com/watch?v=awJgJSph4ic&feature=emb_title

4. Blauwe plekken

Bij sommige clubs wordt nou eenmaal net iets harder gejuicht dan bij de andere. Niks mis mee om gewoon op te staan en te klappen, maar in het Zuiderpark werd écht gejúicht. Zo vertelt ook Loek Bink, wiens schoonvader al in de jaren zeventig dolenthousiast opsprong bij het juichen, in het boek Herinneringen aan het Zuiderparkstadion 1925 – 2013. Een paar dagen na zo’n wedstrijd werd hij toch wat bezorgd, want zijn beide kuiten zaten vol met blauwe plekken.

Een huisartsbezoek volgde, maar ook de dokter wist zich geen raad met de geheimzinnige bloeduitstortingen. Vlak erna, toen Loek met hem meeging, bleek dat bij ieder doelpunt zo blij was, dat hij de onderkant van zijn plastic stoeltje raakte. En het randje ervan, zo valt te lezen in het verzamelboek, liet continu de sporen na op de kuiten van de ADO-supporter. Typisch.

5. FC Den Haag in zak en as (3 april 1982)

FC Den Haag – HFC Haarlem 0-4. Een catastrofale nederlaag, want degradatie naar de eerste divisie dreigde. En, zo bleek later, speelden iconen Aad Mansveld en Lex Schoenmaker hun laatste wedstrijd voor de club uit de Hofstad. Maar bovenal werd later die nacht de kenmerkende eretribune van het Zuiderparkstadion in brand gestoken.

Supporters wilden eerst verhaal halen bij voorzitter Pieter van den Dulk, maar aangezien de politie daar een stokje voor stak, hebben ze het maar op een zuipen gezet. Stomdronken keerde een klein groepje later die nacht terug naar het stadion, alwaar met een jerrycan benzine de Zuid-tribune in de hens werd gestoken.

De schadepost bleek zo’n anderhalf miljoen gulden te bedragen. De dader werd later veroordeeld tot vijftien maanden celstraf, waarvan hij er ironisch genoeg negen uit moest zitten in Haarlem, de stad wiens club van FC Den Haag won en wat dus de aanleiding van de malaise was. Dé Stoop, de latere voorzitter van de club, beschreef het dubieuze incident als “een holle kies in het Zuiderpark”.

6. De afscheidswedstrijd tegen FC Groningen

Voorafgaand aan het afscheidsduel van het Zuiderparkstadion was er een aardig staaltje Haagse humor. Een geverfde kip, uiteraard in geel-groen, werd losgelaten op het veld. Pas nadat die kip was gevangen, kon de wedstrijd beginnen. Het was het affiche van de verloren parkstadions: het Zuiderpark versus het Oosterpark. Helaas voor ADO was de club al gedegradeerd, waardoor het afscheid toch in mineur was.

En dat niet alleen: de wedstrijd werd niet uitgespeeld. Al in de 49e minuut, bij een 0-3 achterstand, vond scheidsrechter Jack van Hulten het helemaal genoeg. Hij was het vuurwerk zat, waarna de wedstrijd definitief werd gestaakt. Een nare afsluiter van het roemruchte Zuiderparkstadion. Gelukkig voor de ADO-fans gingen ze niet met lege handen naar huis, want vrijwel alle stoeltjes werden losgerukt en onder de armen meegenomen.

De vier volgende anekdotes zijn van ADO Den Haag-supporter en Groen Geel Hart TV-presentator Rene_GGH.

7. ‘Haagse Tieten!’

Eind jaren tachtig, begin jaren tegentig was het goed gebruik. Niemand keek er vreemd van op. Een vrouwelijke FC Den Haag-supporter met een flinke boezem stond op Midden-Noord en trok soms zomaar, vaak bij een doelpunt en altijd als haar medesupporters erom vroegen – door “Haagse Tieten!” te scanderen – haar bovenkleding uit.

“Het hele vak kon toen genieten van haar tieten”, vertelt Rene. “En vaak zat zij op iemand zijn schouders, terwijl heel Midden-Noord maar doorging met schreeuwen: ’Haagse Tieten! Haagse Tieten!’ En dat zong iedereen echt uit volle borst.”

8. Jonassen op Midden-Noord

Handen bij de polsen, handen bij de enkels en zwiepen maar. Wederom op Midden-Noord, toch het kloppend hart van de mystiek van FC Den Haag, gebeurde dat meermaals. Althans, dat gebeurde niet met de handen, maar met een doek. “Een aantal gasten van de harde kern pikte dan een supporter ergens van de tribune. Soms een vrijwilliger, maar soms ook gewoon een willekeurige fan”, legt Rene uit.

“Die pleurden ze dan op een grote vlag en op die manier werd er dan gejonast. Dan vloog die gozer heel effe door het Haagse luchtruim. Enne, het ging ook weleens mis. Dan zaten er bloedspetters op onze heilige tribunegrond.”

9. De comeback van Danny Hoekman

Danny Hoekman speelde weliswaar een paar seizoenen voor FC Den Haag, maar staat uiteraard bekend als een echte NEC-man. In het voorjaar van 1994 kwam Hoekman terug in het Zuiderpark voor de kwartfinale in de KNVB Beker. Toen hij vlak voor tijd verrassend een vrije trap binnenkant paal binnenschoot, waarmee hij het bekerduel (dat in 1-3 eindigde) besliste, besloot hij het feest te vieren vlak voor Midden-Noord.

“Allerlei gasten vlogen van de tribune het veld op”, herinnert Rene zich. “Ik heb nog nooit een voetballer zo hard zien rennen in het Zuiderpark als Hoekman die avond. Dit was op zeker goed voor een gouden plak op de Olympische Spelen.”

10. Shouf Shouf Habibi (2 maart 2005)

Een editie van ADO Den Haag tegen Ajax onder barre omstandigheden. De Siberisch aandoende temperaturen, de vele sneeuw die uit de lucht kwam zetten, het maakte het bekerduel in het voorjaar van 2005 tot een unieke. En niet in de laatste plaats omdat het gehele Zuiderpark wit zag, iets waar de spelers ook zichtbaar moeite mee hadden (0-2 overwinning van Ajax). Maar na afloop won ADO-linksback Youssef El Akchaoui de sympathie van de Haagse fans.

“Shouf Shouf Habibi noemden we hem”, vertelt Rene. “Na afloop ging hij richting het uitvak met alle Ajacieden. Hij pakte wat sneeuw, maakte er sneeuwballen van en smeet ze zo naar de harde kern van Ajax.” Viel er toch nog wat te lachen voor de Hagenezen, want na afloop werd het thuispubliek (!) in de ijzige kou een halfuur vastgehouden, wachtend totdat de uitsupporters weer naar Amsterdam waren vertrokken, een beslissing die destijds zelfs tot Kamervragen heeft geleid.

Deze anekdotes en verhaaltjes zijn samengesteld dankzij Rene-GGH van Groen Geel Hart TV en aan de hand van het boek Herinneringen aan het Zuiderparkstadion 1925-2013.

Foto: Pro Shots/Rob Kamminga