Voor mijn nieuwe boek D10S bezocht ik 75 Argentijnse wedstrijden. Een aantal passeren de revue in Voetbalstad Buenos Aires deel 1 en deel 2, maar een hoop ook niet. Zoals mijn bezoek aan Defensa y Justicia – River Plate, een wedstrijd waar we op sleeptouw werden genomen door El Flaco.

Als toerist kom je niet snel in Florencio Varela, een stad zo’n dertig kilometer ten zuiden van Buenos Aires. Het is een rauwe plaats met veel onverharde wegen, magere zwerfhonden en weinig straatverlichting. Met name de omgeving rondom Estadio Norberto Tomaghello is niet echt een plek om ’s avonds rustig rond te wandelen.

El Flaco

Samen met Ramiro, een kennis van DJ Storm, en zijn vriend El Flaco (De Magere) gaan we op vrijdagavond naar Florencio Varela voor de wedstrijd tegen River Plate. El Flaco is een magere man met een staartje en gezichtstatoeages. Hij is een van de top-boys onder de supporters en met hem kunnen we tussen de harde kern staan.

Defensa y Justicia is een van de twee clubs op het hoogste niveau uit (Groot) Buenos Aires die ik nog niet heb bezocht, dus ik heb er zin in. Ondanks dat ik het niet erg vind om ergens voor een tweede of derde keer te komen, is er niets leuker dan een nieuw stadion.

Succesvol

“Defensa y Justicia? Die naam zegt mij wel iets”, zie ik jullie denken. Dat kan kloppen, want de club is de laatste tien jaar erg succesvol. In 2014 promoveerde El Halcón voor het eerst naar het hoogste niveau. In zowel 2019 als 2021 werd de club tweede in de competitie, terwijl het in 2020 de Copa Sudamericana won.

Defensa y Justicia is een kleine, maar succesvolle club. Het valt op door de felle clubkleuren geel en groen. Die dankt het aan Eduardo Ricardo Pérez, in de jaren tachtig president van Defensa y Justicia. Hij verandert het oorspronkelijke blauw-witte shirt in groen-geel. Het toeval wil dat zijn transportbedrijf dezelfde kleuren had.

Klepperhoedjes

Er is flink wat reuring rondom het stadion voor de wedstrijd. De barbecues branden en er zijn kraampjes waar shirts, klepperhoedjes en sjaals (een item dat je zelden ziet in Argentinië) worden verkocht. Je moet hier alleen niet nachtblind zijn, want ondanks de aanwezigheid van lantaarnpalen, is het op sommige plekken erg donker.

We merken dat El Flaco hier een geliefd persoon is. Veel mensen komen hem een hand geven en maken een praatje met hem. Hij stelt ons voor aan de barra brava, vertelt dat wij zijn vrienden zijn en daarna schudden wij zowat heel Florencio Varela de hand.

Staantribune

Eenmaal binnen valt de enorme staantribune achter het doel ons op. Voor groundhoppers is het altijd een moeilijke afweging; wil ik erop staan of wil ik er naar kijken? Wij kiezen voor het eerste en dat is een sfeertechnisch goede keuze. Terwijl El Flaco in het midden op een van de crush barriers staat, kiezen wij voor een plek tussen de tirantes.

Ondanks dat de wedstrijd tussen Defensa y Justicia en River Plate om te janken zo slecht is –  met de sfeer is weinig mis. Twee uur lang is het een gekkenhuis op de tribune. Ik ga de tweede helft beneden staan, waar een man met een vogelpak en een eng masker rondhangt. Het blijft 0-0, maar dankzij El Flaco is het een heerlijke avond geweest.

Foto’s van Defensa y Justicia en tig andere clubs vind je in D10S – Voetbal in het land van Maradona. Hier te bestellen!