Wie op Google zoekt naar de meest bijzondere voetbalvelden ter wereld, heeft het vast wel eens voorbij zijn komen: het voetbalveld in het Noorse Henningsvær. Te midden van een rotspartij ligt een klein kunstgrasveld, omgeven door een vuurtoren en heel veel water, op de uithoek van het plaatsje. Je komt er niet zo snel, maar als je er bent, moet je ‘em uiteraard vincken, zoals Staantribune-volger Luuk van Duivendijk deze zomer deed.

Samen met een vriend ga ik hikend over de Lofoten. Eindelijk een goed excuus om het bijzondere veld in Noorwegen eens van dichtbij te aanschouwen, en wie weet zelfs een balletje te trappen.

Wie naar de Lofoten wil, heeft een aardige reis voor de boeg. Je kunt met de auto (2.780 kilometer vanaf Utrecht), met de trein (minstens twee dagen reizen als alles meezit) of met het vliegtuig vanaf Nederland naar Oslo, vervolgens naar Bødo en, als je daar zin in hebt, nog een keertje vliegen naar Solvær of zoals elke toerist de boot pakken naar Moskenes, om vervolgens de bus naar Henningsvær te nemen.

Henningsvær

Henningsvær Stadion

Bepakt en bezakt komen we aan in Henningsvær, welliswaar met de bus (ons tentje staat al op), maar toch. Op de hoek van een kleine T-splitsing staat een klein bordje waarop staat: ‘Henningsvær Stadion’, met daaronder de tijden dat het ‘Café’ open is (12.00-16.00 uur, ma-za). Vol verwachting lopen we het smalle grind-/zandpaadje op en hoe hoger we komen, hoe beter de kleine lichtmasten te zien zijn. Het pad loopt midden tussen de ‘visdroogrekken’ door, die de Noren gebruiken om stokvis te maken.

En ja hoor, daar is dan het befaamde veld in al haar glorie. Er staan wat camperbusjes en auto’s van toeristen. Achter het veld is een vuurtorenhuisje met bijbehorend lichttorentje te zien op een rots. Kneuteriger kan bijna niet.  Om het veld staat geen hek, je kunt er zo op, wat we dan ook doen. Dat er geen hek staat is opmerkelijk te noemen, nog geen tien meter naast het veld begint namelijk de zee. In mijn gedachten zie ik de oneindige stroom ballen die ooit daar te water zijn gegaan voor een zeemansgraf.

Klein veld

Het veld zelf oogt klein, de ruimte tussen de zestienmeter lijn en de cornervlag bedraagt maar een meter of vijf. Of ‘Stadion’ moet iets heel anders betekenen dan dat er minstens één tribune staat, wat ik toch echt aan het begin van de weg heb gelezen, of er staan wel heen weinig stoeltjes in de vorm van een tribune. Wellicht stond het er voor de sier en als toeristenlokkertje.

Henningsvær

Al snel komt de eerste drone de hoek om zeilen, iets waar de vrouw in de vuurtoren niet blij mee is. Na een beetje stemverheffing, dreigen en het wegjagen van degene die de drone bestuurt, keert de door ons omgedoopte ‘Vuurtoren Karen’ weer terug in haar schulp.

Prachtig uitzicht

We hadden geen betere dag uit kunnen kiezen. Waar het doorgaans regenachtig is, is het vandaag een stralende zomerdag met een kraakheldere lucht. Alsof de voetbalgoden het gunnen dat er weer een fijne plek gevinckt mag worden. Al klimmend op de rotsen voor een goede foto, scheert de zon over de zee. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over het veld, het water en de bergen. Alsof het veld midden in een scène van The Lord Of the Rings ligt.

Wat me opvalt, is dat er geen kleedkamers zijn. Schijnbaar komen de heertjes in sportkleding naar het veld, trappen een balletje en stappen thuis na gedane arbeid onder de douche. Wel is er een soort honk, waar het bordje aan het begin aan de weg op doelde met ‘Café’. Aan het honk hangt een bord met het clublogo van Henningsvær IF.  Veel meer bedrijvigheid naast de toeristen en de boze Vuurtoren Karen is er niet.

Geen eerste elftal

Na een gesprekje te hebben aangeknoopt met een Catalaan die in het stadje werkt, komen we er achter dat de club helemaal geen eerste elftal heeft. Er traint alleen wat jeugd at af en toe op het veld, meer niet. De grotere clubs van de Lofoten liggen dan ook in wat grotere plaatsen. Erg zonde, je zou maar een uitwedstrijd mogen spelen op dit veld.

Na een balletje getrapt te hebben op het veld met de Catalaan kan dit ‘stadion’ officieel gevinckt worden. Dat het veld zo makkelijk betreedbaar is, heeft waarschijnlijk meer te maken met het aantrekken van toeristen dan met de voetbalclub zelf. Een klein smetje op dit pareltje. Al mag dat de pret niet drukken, want holy moly: wat is dit een tof veld!

Heb jij ook een leuke groundhoptrip gemaakt? Stuur jouw verhaal (plus foto’s) dan naar info@staantribune.nl. De leukste artikelen worden op de website geplaatst.