Tijdens het ‘coronaseizoen’ 2020-2021 reisde Joris van de Wier (Tilburg, 1978) naar alle uithoeken van Groot-Brittannië om toch maar voetbal te kunnen zien. Om toch zijn shot voetbal te krijgen, moest de lat steeds lager. Op een bepaald moment stond Van de Wier omringd door verbaasde schapen een veld in de achttiende divisie te vincken. Zijn boek Terraces & Floodlights is een terugblik op een bijzonder seizoen dat we hopelijk nooit meer meemaken. Zo bezocht Joris in coronatijd onder meer de wedstrijd Nairn County – Threave Rovers.

Station Park heeft een imposante entree met turnstiles, maar vanwege corona zijn die vandaag gesloten. De uitgang, een grote poort, is opengezet en daar moeten we door naar binnen. Meteen bij binnenkomst zie ik twee mooie, houten bankjes staan. Op de ene staat ‘You’ll never walk alone’ en de andere ‘There’s only one Calum Riddell’. De leuningen zijn gemaakt van houten voetbalshirts, een sjaal, een voetbal en een distel, de nationale plant van Schotland. Een man ziet mij ernaar kijken en ik vraag hem wie Calum Riddell was. Het blijkt een enorm treurig verhaal te zijn.

Calum Riddell

Riddell was een spits van Nairn County die op een bepaald moment last kreeg van hoofdpijn. Het werd steeds erger en hij begon dubbel te zien. Nog steeds was het idee dat het hoofdpijn was. Riddell ging op huwelijksreis met zijn vrouw, maar het werd steeds erger. Uiteindelijk bleek bij een hersentumor te hebben en een paar maanden later, in oktober 2017, stierf hij op 28-jarige leeftijd.

Riddell, geboren en getogen in Nairn, was een ontzettend populaire speler. Dus toen er met de pet werd rondgegaan voor deze bankjes, was het geld zo bij elkaar. Riddell zal eeuwig 28 blijven, maar wordt hier nooit meer vergeten. Ik vind de bankjes een prachtig eerbetoon en de rest van Station Park bevalt mij ook erg goed.

Artikel gaat verder onder de foto’s