Voor de jongste editie van ons magazine stond Staantribune met twee broers en hun vrienden in het supportersvak van de Hell Side en de ultras tijdens Standard – Anderlecht. “Het is bijna een roeping.”
Rond het stadion van Standard wemelt het van de uitgelaten supporters. De coronarestricties lopen op hun einde en iedereen geniet. “Standard – Anderlecht vind ik de mooiste wedstrijd in België, omdat die cultuur volledig anders is”, zegt Roel. Het stijlvol combinerende maatpakkenvoetbal van Anderlecht tegen de gestaalde tackles van de ‘Vurige Stede’.
Fil: “We hebben hier op de hoek nog autobanden in brand zien steken. Het lijkt hier soms een ander land.” Roel: “Onder de kerktoren is ook maar onder de kerktoren, maar die andere taal geeft mij het gevoel alsof ik altijd op vakantie ben. En toch heb je het gevoel dat je er honderd procent bij hoort. Ik vind dat een meerwaarde. Anders is je wereld toch klein? Een verhaal zoals dat van Standard, met hoge toppen en diepe dalen, spreekt mij ook meer aan.”
Fil: “Als ze bij Anderlecht hebben gewonnen, gaat iedereen naar huis. Maar bij ons is het feest, hè, als we gewonnen hebben. Die voetbalbeleving daar is toch anders. In Anderlecht vinden ze het normaal dat ze winnen.”
Milan Rapaić
Herman (38), Roels broer, is ondertussen ook bij het stadion aangekomen. Om het einde van Hermans vrijgezellenbestaan te vieren, zijn ze een paar jaar geleden eens naar de Balkan gevlogen om er naar Servië – Portugal te gaan kijken en met een auto naar Kroatië te rijden. Het thema van de reis was ‘Milan Rapaić’, op wie Herman volgens zijn broer als twee druppels water lijkt. De voormalige international scoorde op het WK van 2002 en het EK van 2004 voor Kroatië en voetbalde als linkerflankspeler 2004 tot 2007 bij Standard.
“We hadden het geboortedorp van Rapaić opgezocht en een beetje arrogant gemaild naar het gemeentebestuur”, zegt Roel. “Dat we als Standard-supporters naar ginder kwamen voor een vrijgezellenavond met als thema Rapaić en of ze ons konden ontvangen en in contact brengen met Rapaić. We hadden daar geen connecties, dus we dachten dat er niets van zou komen. Mijn broer hadden we wijsgemaakt dat zijn vrijgezellenavond in Keulen zou plaatsvinden.
We begonnen de middag in Keulen met een paar stevige rondjes Kölsch bier, mijn broer was al ‘zwaar in de olie’, waarna we in het vliegtuig zouden stappen. Vlak voor het opstijgen check ik mijn mails nog eens. En wat zie ik? Een mail van de gemeente Nova Gradiška. Dat ze ons verwachtten en dat ze contact hadden opgenomen met de familie van Rapaić. Die wilden ons bij hen thuis ontvangen.”
Oostblok-kazerne
Ze bleken in een typische Oostblok-kazerne te wonen, het geboortehuis van Rapaić. “Ze stonden ons met de hele familie buiten op te wachten. We zijn daar in de huiskamer van hun appartementje ontvangen als koningen. We kregen zelfgestookte likeur, wijn, bier, pruimen, gebak. Alle familiefoto’s van Milan werden bovengehaald, met verhalen uit zijn jeugd. Zo’n gastvrijheid had ik nog nooit meegemaakt. Milan zat op dat ogenblik in het buitenland, maar we konden met hem bellen. Hij was ongelooflijk dankbaar dat wij bij zijn ouders op bezoek wilden.
Enfin, we zijn daar zo goed als stomdronken naar buiten gerold, terwijl de hele familie ons uitwuifde. Echt een fantastische ervaring. Alleen niet voor mijn broer. Het was zijn vrijgezellenweekend, maar hij was er toen al lang niet meer bij. Hij werd aangehouden op de luchthaven van Zagreb omdat zijn identiteitskaart niet in orde was. Dus hij had rechtsomkeert moeten maken naar België. Daarna zijn wij met een auto van Nova Gradiška naar Belgrado gereden, waar we in het stadion van Rode Ster naar Servië – Portugal zijn gaan kijken.”
Meer over het bezoek van Staantribune aan Standard Luik – Anderlecht in Staantribune #39, die geheel in het teken staat van voetbal in België, (na) te bestellen in de webshop.
Tekst: Raoul De Groote
Beeld: Marco Magielse