Het gevoel voor FC Groningen ontstond voor mij in 1988. Ik was zeven en mijn vader nam mij voor het eerst mee naar een thuiswedstrijd van FC Groningen. Ik zat achterop de motor en we reden door de straten van de Oosterparkwijk, een echte volksbuurt. Om ons heen klapten mensen campingstoeltjes uit, waarop ze voor hun huis gingen zitten om de stroom groen-witte bezoekers te bekijken. Kopje koffie of een biertje erbij, af en toe de hand opstekend om bekenden te groeten.
Alsof supporters onderweg naar het stadion een bezienswaardigheid waren. Bij een vriendelijke oude man zette mijn vader zijn Suzuki voor de deur. “Ga moar noar de wedstrijd tou, ik let wel op hoor”, zei hij met Gronings accent en nipte van zijn biertje.
Ik was op dat moment nog helemaal niet voor FC Groningen. Ik had er überhaupt nog niet over nagedacht welke club ik de mooiste vond. Mijn vader was voetballiefhebber en verslond alles wat op tv kwam, maar hij had niet echt een voorkeur voor een bepaalde club. Vriendjes uit de buurt waren vooral voor Feyenoord, soms voor Ajax en een enkeling was fan van PSV.
Vliegende tackle
Die dag veranderde dat voor mij. We liepen met een grote groep, met groen-witte shirts en sjaals, in de richting van de hoge lichtmasten. Ik woonde in een klein dorpje en het was voor mij allemaal gigantisch: al dat volk, zoveel huizen naast elkaar. En dan leken de lichtmasten, hoe dichterbij we kwamen, ook nog eens veel hoger te worden. Tussen de huizen door doemden vervolgens de tribunes op, steil en hoog. Met grote hekken ervoor, waar je in kon hangen bij het juichen.
Van de wedstrijd herinner ik me niet veel meer, op één moment na. Rond de middellijn verloor FC Groningen de bal. De tegenpartij wilde snel een tegenaanval opzetten en in de counter de groen-witten verrassen. Op dat moment zette middenvelder Jan van Dijk een vliegende tackle in. In mijn beleving bleef Van Dijk even in de lucht hangen, alsof hij zweefde. Daarna raakte hij niet alleen de bal, maar ook vól de tegenstander. Iedereen om me heen sprong op. Er volgde een staande ovatie. Dát is voor mij FC Groningen.
Lees het hele verhaal over het gevoel voor FC Groningen, schitterend opgeschreven door Robert Visscher, in Staantribune #34, na te bestellen in de Staantribune Webshop. Van harte gefeliciteerd met de 51ste verjaardag, beste Groningers!
Foto cover: Pro Shots/Voetbal International