Vanmorgen kreeg ik een bericht van mijn buurvrouw. Nee, het ging niet over herparkeren. En ook met de kat ging alles goed. De buurvrouw appte mij over FC Bayeux. Over het Stade Henry Jeanne, om precies te zijn. Ze stond met haar man op de tribune van de club uit Normandië.

“Ben je hier ooit geweest? O ja, er zijn bijna alleen maar staanplaatsen. En er ligt een atletiekbaan om het veld.” Het was een bericht zoals ik er vele ontvang in de vakantie. In juli en augustus zwermen heel wat mensen uit over de wereld. En veel van hen pikken gepland of ongepland een stadion mee. Sommigen sturen dan een foto. Ik kan daar enorm van genieten.

Groundhoppers bestaan er in alle soorten en maten. Je hebt de hopeloze gevallen zoals ik, die altijd onderweg zijn naar het volgende stadion. Zij gaan nooit op stap zonder – al dan niet onder de radar – een volgende vinck in gedachten te hebben. De grootste groep voetballiefhebbers hopt vooral bij gelegenheid een stadion in. Die doen een tour in Nou Camp, zien ineens lichtmasten achter de scheve toren van Pisa of lopen nieuwsgierig door het openstaande hek van een plaatselijke voetbalclub.

Meegenieten

Ook al zijn dit gelegenheids-groundhoppers, het vuur van deze liefhebbers brandt op dezelfde plaats. Allemaal voelen ze de spanning van een onbekend terrein. En allemaal vinden ze het leuk als ze tot de plaats delict kunnen doordringen.

Wat leuk is aan berichten van vinckende bekenden, is dat ik voel alsof ik met ze op reis ben. Als ik de enthousiaste appjes lees, weet ik precies wat er in het hoofd van deze groundhoppers omgaat. Ze zien de contouren van een stadion of complex. Ze worden overmand door een niet te stoppen aanval van nieuwgierigheid. En ze proberen om een glimp van het onbekende veld op te vangen.

Sommige van mijn vrienden hebben iets met de ondergrond. Die komen binnen en beoordelen als eerste de grasmat. “Tien jaar oud kunstgras. Min min. Als ik dit had geweten, was ik er met een boog omheen gereden.” Of, zoals een elftalgenoot mij laatst berichtte: “Lijkt hier De Kuip wel. Grasmeester Erwin Beltman klust waarschijnlijk bij in Slovenië. Als ik een bal bij mij had gehad, had ik hier wel effe een paar pegels willen afvuren.”

In het West-Franse Bayeux ben ik nog nooit geweest. Mijn buurvrouw gelukkig wel. Ik wacht met spanning de berichten in de komende vakantieperiode af.

Hans Douw is de Groundhopper des Vaderlands en schrijver van de nu al bestseller Voetballiefde zonder Grenzen. Je kunt de tweede druk alleen nog dit weekend ZONDER VERZENDKOSTEN pre-orderen in de Staantribune Webshop.