Sportief was het allemaal niet veel, eind jaren zeventig en begin jaren tachtig voor Tranmere Rovers. Maar het liet zich wel op een ander vlak gelden. De club had namelijk heel veel hooligans en die sloegen regelmatig steden kort en klein. Ook waren ze beroemd en berucht vanwege hun dure merkkleding en de stanleymessen die ze bij zich droegen. In 1982 schreef Kevin Sampson een boek over die tijd: Awaydays.
Het werd pas in 1998 uitgebracht, omdat eerder geen uitgeverij er brood in zag. De combinatie voetbalcultuur en literatuur werd pas echt een ding na Fever Pitch van Nick Hornby. In de jaren negentig waren mensen er wel rijp voor en Awaydays verkocht enorm goed. Het wordt tegenwoordig zelfs gezien als een kleine klassieker. Elf jaar later werd het boek verfilmd. Persoonlijk vind ik de film maar een slap aftreksel van het boek. Even een korte samenvatting van Awaydays om jullie een idee te geven waarover het gaat:
De hoofdpersoon in het boek is de negentienjarige Paul Carty. Hij woont in Birkenhead en heeft een saaie kantoorbaan. Het leven als kantoorplankton trekt al het leven uit hem, maar Tranmere Rovers is zijn redding. Hij trekt op met The Pack, de casuals van de club, en maakt iedere Noord-Engelse provinciestad onveilig. Het gaat niet alleen om de vechtpartijen, kleding is misschien nog wel belangrijker.
Casual
De casual-stijl begon ooit in Liverpool, maar waaide snel over naar Birkenhead, waar de hooligans ook in de laatste mode wilden lopen. Muziek speelt ook een belangrijke rol in het boek. Vooral Joy Division, toevallig een van mijn favoriete bands. In het boek fapt, vecht, steelt en neukt Carty zich door het leven in de naam van Tranmere, terwijl hij aan de andere kant doordeweeks weer op zijn saaie kantoor werkt. Voor Voetbalstad Liverpool moet ik de schrijver natuurlijk spreken, want Awaydays is een belangrijk onderdeel van de voetbalcultuur van Merseyside.