De COPA-store, schuin tegenover Amsterdam Centraal, voelt als een mini-voetbalmuseum vol sluike jarenzeventigkapsels, aangekleed met nepgras en een voetbaltafel. Het Bredase sportmerk staat al sinds de jaren negentig bekend om zijn zorgvuldig nagemaakte retroshirts, die perfect inspelen op de nostalgie van voetbalromantici — van Joegoslavië tot het Inter-shirt van R9.

Rechts van de ingang is een hele hoek gewijd aan Diego Maradona. Onder het televisiescherm, waar onafgebroken de iconische warming-up van Pluisje draait, hangt een muur vol Maradona-merchandising: shirts, polo’s, sokken en uiteraard boeken.

Presentatie D10S

Hier presenteerde Joris van de Wier deze week zijn nieuwe boek: D10S, bomvol foto’s van drie reizen door Argentinië, 75 wedstrijden, honderden stadions, straten, wijken, supporters en vooral: muren die El Diego levend houden in verf en roest. “In Argentinië kun je nauwelijks een gesprek voeren zonder dat het binnen vijf minuten over Maradona gaat”, zegt Van de Wier. “Daarom moest dit boek, vijf jaar na zijn dood, simpelweg naar hem worden vernoemd.”

De avond begint met rondkijken, handjes schudden, gezichten herkennen. Staantribune-lezers praten bij, verdwalen in verhalen over de Old Firm of over GVVV uit Veenendaal, dat De Graafschap uit de beker knikkerde.

Edwin, een bezoeker met een biertje in de hand, bladert aandachtig door D10S en fantaseert hardop over een toekomstige trip naar Buenos Aires. En terecht: de stad heeft een uitzonderlijk hoog aantal professionele voetbalclubs, ongeveer 24 in de autonome stadsregio, oplopend tot bijna 70 in Groot-Buenos Aires. De hoofdstad van Argentinië is dan ook een paradijs voor groundhoppers.

Fernet-cola en dubieuze worsten

Van de Wier wordt wekelijks een paar keer benaderd door mede-vinckers, zoals hij zichzelf noemt. De meest gestelde vraag? Hoe kom je aan kaarten voor Boca Juniors. “Het is eigenlijk heel simpel”, stelt de Argentijns voetbalexpert. “De kaarten worden letterlijk en figuurlijk op elke straathoek aangeboden. Zorg alleen dat je niet te veel betaalt, voor 100-150 euro moet het lukken. De grote hoeveelheid stewards kan intimiderend zijn, maar uiteindelijk komt bijna iedereen binnen. Op een gegeven moment kochten wij bij La Bombonera zelfs een kaartje met een foto van een jongetje erop, en toch kwamen we gewoon binnen.”

Tijdens de boekpresentatie deelt Van de Wier smakelijk anekdotes van zijn reizen. “Tijdens wedstrijddagen drinken Argentijnen geen bier, maar fernet-cola. Ze knippen de bovenkant van een colafles eraf en mixen de cola met fernet, een hele sterke likeur.” Of over de stadionsnacks: “Argentijnse worsten zijn niet bepaald bedoeld voor Europeanen met een zwakke maag. De rauwe en gare worsten worden gewoon met dezelfde tang beetgepakt.”

De pizzeria van Maradona

Tijdens zijn reizen bezocht Van de Wier ook Villa Fiorito, de arme buitenwijk waar Maradona, naar wiens bijnaam het fotoboek D10S is vernoemd, opgroeide. “De asfaltwegen liepen over in zandpaadjes en de gebouwen in zelfgebouwde huisjes. In het huis waar Diego later woonde, nadat hij een goed contract had gekregen van Argentinos Juniors, zitten levensgrote poppen aan de eettafel die het gezin Maradona moeten voorstellen. Doodeng. We wilden die foto eigenlijk als cover van het boek gebruiken, maar dat zou te veel mensen afschrikken”, grapt de Tilburger, die tegenwoordig in Schotland woont.

Van de Wier zag ook La Rumba in Pompeya, de pizzeria waar Maradona als jongetje elke dag langskwam én zijn eerste salaris uitgaf. “Aanvankelijk was hij de slechtst betaalde speler bij Argentinos Juniors en kreeg hij alleen een reiskostenvergoeding. Van zijn eerste salaris ging hij met zijn moeder naar die pizzeria, die hij elke dag zag. Dat was voor hem het ultieme restaurant. Ze aten pizza’s met een grote, ijskoude Amerikaanse frisdrank, cola dus. Het stelde eigenlijk niks voor, maar ze voelden zich de koning en de koningin.”

Napolitaanse voetbalziel

Onder de aanwezigen van de boekpresentatie is ook de 72-jarige Elio Lo Conte. De Napolitaan met Siciliaanse roots is van top tot teen uitgerust in Napoli-merchandise uit verschillende decennia. In de jaren tachtig richtte hij met andere Napolitanen in Nederland fanclub Napoli Olanda op.

“We hebben zelfs Ruud Krol als lid,” vertelt hij trots. “De meeste Nederlanders waren destijds fan van Milan, maar sommigen werden door Diego’s magie betoverd.” Lo Conte herinnert zich nog hoe hij op Sicilië de krant opensloeg. “Ik kon niet geloven dat de beste voetballer ter wereld naar Napoli kwam.”

Schuldige en heilige

In Argentinië gaat de liefde voor Maradona nóg dieper dan in Napels. Daar is Maradona geen voetballer, maar een soort heilige. “Argentinië heeft de potentie om rijk te zijn maar is arm. Japan heeft de potentie om arm te zijn, maar is rijk. Met voetbal pakken we jullie allemaal. Dat is hoe Argentijnen denken — calimerogedrag dat is omgesmolten tot een bijna gevaarlijke vorm van trots”, vertelt Van de Wier. “Ze houden van Maradona omdat hij níet perfect is. Messi is té perfect. En in Buenos Aires zie je dat overal terug: op duizenden muren staat steeds weer dezelfde scène — niet de gewonnen finale, maar die wedstrijd tegen Engeland als wraak voor de Falklandoorlog. In Engeland noemen ze Maradona nog altijd the cheat”, zegt de Brits voetbalexpert. “Maar in Schotland is hij juist dáárom een held, haha.”

Het fotoboek D10S – Voetbal in het land van Maradona telt 320 pagina’s en meer dan 300 paginagrote foto’s. Het s alleen verkrijgbaar in de Staantribune Webshop. LET OP: limited Edition, nog slechts 148 van de 500 exemplaren beschikbaar!