De eerste keer dat Engeland-expert Joris ‘@doingthe116’ van de Wier een wedstrijd op Griffin Park bezocht was op 16 augustus 2008. Een thuiswedstrijd van Brentford tegen Grimsby Town (4-0!) in League Two. In Staantribune nummer 30 verhaalt hij erover. Een voorproefje.
Mooier dan de eerste keer wordt een vinck niet, wordt vaak gezegd en daar ben ik het meestal mee eens. Je kent het stadion nog niet en krijgt een lawine aan nieuwe indrukken over je heen. Dat was ook het geval tijdens mijn eerste bezoek aan Brentford. Het was een toevallige vinck. Samen met drie groundhopvrienden hadden we een week door Engeland gereisd. De laatste dag zaten we rondom Londen en was er volop keuze. Ik zou eigenlijk naar Hitchin Town gaan, maar besloot op het laatst toch samen met een van hen voor Brentford te kiezen. Dit ondanks de waarschuwing van iemand dat je daar niet kon komen met het openbaar vervoer. Dat scheen schier onmogelijk te zijn.
Het bleek fake news, want veel makkelijker krijg je ze niet. Vanaf het station was het een kwartiertje lopen. Tijdens de wandeling waren we vooral bezig met het zoeken naar de lichtmasten. Dat blijft altijd een leuk spelletje en als je ze dan eindelijk ziet, wordt de pas onbewust een stuk versneld om zo snel mogelijk bij het stadion te zijn. We liepen langs de vier pubs, maar gingen niet bij allemaal wat drinken. De roep van het stadion was te sterk.
Griffin Park
Waar je ook liep, Griffin Park viel niet te negeren, want tussen de huizen door zag je steeds de lichtmasten. Waar je de laatste seizoenen online je kaarten moet kopen en soms zelfs een booking history of membership moet hebben, gaf je destijds wat ponden af bij de turnstile en een paar seconden later stond je binnen. Dat kon toen ook, want The Bees speelden destijds op het vierde niveau. Slechts 4.009 mensen namen de moeite om naar het stadion te komen. Nederlands was in geen velden of wegen te horen.
Een van de aanwezigen was een profilerend figuur. Hij noemde zichzelf The Gloryhunter en werd zowel in het programmaboekje als door de stadionspeaker aangekondigd. Deze man had aan het begin van het seizoen een club gekozen, Grimsby Town in dit geval, en die zou hij volgen tot er werd verloren. The Gloryhunter zou vanaf dan de winnaar gaan volgen tot die weer verloor en dat een seizoen lang. Brentford is een nette club, maar zelfs de oudere man achter ons vond hem maar een tosser.
Eerbetoon
We zaten op de Bill Axbey Stand, vernoemd naar een supporter die een jaar eerder op 102-jarige leeftijd was overleden. Het feit dat Brentford hem dit eerbetoon had gegeven, zegt wel iets over de club. De uitsupporters zaten naast ons. In het begin hadden ze veel praats en werden de brave Brentford-fans uitgedaagd door het schroot uit Grimsby.
Nadat het 4-0 was geworden, waren de rollen omgedraaid. Massaal werd You should have gone fishing gezongen naar de supporters van Grimsby Town, die uit een stad komen die beroemd is vanwege de vissersvloot. De supporters van Brentford gingen tevreden naar huis. Alleen onze achterbuurman zag de negatieve gevolgen van de winst. “This means that this attention-seeking Gloryhunter will be here again next week? Bollocks.”
Meer over het afscheid van Griffin Park en Brentford FC in Staantribune #30, te bestellen in de Staantribune Webshop.