Leeds United viert vandaag zijn honderdjarig bestaan. In Staantribune #26 staat een uitgebreid artikel over de gevallen Engelse topclub op Elland Road. De club komt dit seizoen voor het vijftiende jaar op rij niet op het hoogste niveau uit. Een voorproefje.
Leeds United is een bijzondere club. “De mensen zijn – en zullen – altijd supporter blijven. Ongeacht de resultaten. We hebben supporters wereldwijd. Elke twee weken vliegen mensen over uit Scandinavië, Ierland en zelfs Australië om een wedstrijd van Leeds United te bezoeken.” Dat zegt supporter Heidi Haigh, die al meer dan vijftig jaar kind aan huis is bij United in The Peacock, de supporterskroeg tegenover Elland Road.
Trouwheid
“Die trouwheid heeft de club altijd gehad. Zelfs toen we drie seizoenen in League One speelden en vijftien punten aftrek kregen. Ons laatste seizoen in League One was sowieso fantastisch. We promoveerden in 2010 op de slotdag en we beat the scum (Manchester United, red.) in de FA Cup.”
Maar de laatste vijftien jaar zijn vooral een beproeving geweest voor Haigh. Met degradaties, anonimiteit, verkeerde. eigenaren, slechte trainers en middelmatige spelers. “Leeds United is een dure hobby, zeker als je zoals ik de club overal achterna reist. Maar het is het altijd waard geweest. En de slechte jaren sinds 2004 zijn wezenlijk anders dan begin jaren tachtig, toen Leeds United echt helemaal was afgezakt en alleen nog in het nieuws kwam vanwege supportersrellen. Ook de toeschouwersaantallen waren in die tijd heel laag. Thuiswedstrijden voor 10.000 toeschouwers waren medio jaren tachtig geen uitzondering.”
Hooligans
Als Leeds United aan het einde van het seizoen 1981-1982 degradeert naar de Second Division, dan het tweede niveau, gaat de vlag uit bij de clubs in de First Division. De hooligans van Leeds hebben een slechte reputatie, mede omdat veel van hen lid zijn van de extreemrechtse British National Party.
Een absoluut dieptepunt wordt bereikt op de slotdag van het seizoen 1984-1985. Een overwinning bij Birmingham City volstaat voor promotie, maar de door clublegende Eddie Gray gecoachte jongelingen verliezen met 1-0 op St Andrew’s. Er breken rellen uit waarbij de vijftienjarige Birmingham-fan Ian Hambridge om het leven komt. Hij denkt onder de tribunemuur veilig te zijn voor de rellen boven hem als een muur instort en bovenop hem terechtkomt. Bijna honderd politieagenten raken gewond en de schade aan het stadion en geparkeerde auto’s loopt in de honderdduizenden ponden.
Imago Elland Road
“Hooliganisme heeft behoorlijk bijgedragen aan ons negatieve imago, al gebeurt er tegenwoordig niets meer”, verzekert Haigh. “Vroeger nam je echt een risico als je als supporter naar uitwedstrijden ging. Maar overal waar ik ben geweest, heb ik met trots mijn clubkleuren gedragen. Eind jaren zeventig en in de jaren tachtig was het geen pretje om Leeds United op bezoek te krijgen of om als uitsupporter naar Elland Road te komen. Dat is niet meer te vergelijken met nu.”
Lees het hele verhaal over Leeds United, geschreven door Staantribune-redacteur Martijn Schwillens, in Staantribune #26.
