De Groundhop: Levante – Rayo Vallecano

Wanneer er plannen zijn voor een tripje naar het buitenland, check ik altijd van tevoren of er tijdens ons verblijf ook ergens tegen een bal wordt getrapt. Vorige zomer zat ik tijdens een treinrondreis door Midden-Europa ‘stomtoevallig’ bij Rapid Wien tegen Austria Wien. Deze keer zat ik weer te kijken, voor ons vriendentripje naar Valencia. Het werd uiteindelijk Levante thuis.

Bol.com

Waar ons uitstapje al lang gepland stond, was dat niet het geval voor speelronde 36 in Spanje. De speeldata en aanvangstijden worden pas een aantal weken van tevoren vastgesteld. Zo kwamen we erachter dat Valencia uit zou spelen tegen Huesca. Stadsgenoot Levante zou wel kunnen, die namen het thuis op tegen Rayo Vallecano. De wedstrijdsecretaris van La Liga was ons goedgezind, want de aftrap was op zaterdagmiddag 13.00 uur, perfect dus.

Tickets voor Levante

Na een kennismaking met het nachtleven van Valencia, waarbij we ook uitgebreid stilstaan bij het verjaren van ondergetekende, pak ik de telefoon erbij. Klaar om zeven kaarten te bestellen voor de wedstrijd van morgen. Er verschijnt alleen Sold out op mijn scherm. Geen Spaans voetbalgevecht en geen nieuw groundhopavontuur. Ondanks het negatief reisadvies besluiten we op de dag van de wedstrijd toch een poging te wagen. Misschien zijn er aan de deur nog kaarten te koop. Drie van de zeven geloven erin. We huren een fiets en tikken ‘Estadi Ciutat de València’ in. Wanneer we onderweg de eerste blauw-rood gestreepte shirtjes spotten, weten we dat we goed zitten.

We zetten onze fietsen tegen het hek en mengen ons in de mensenmassa. Het kan inderdaad weleens uitverkocht zijn. We vragen aan een politieagent waar we tickets kunnen kopen en hij verwijst ons door naar de hoofdingang. Hij zegt niet dat het uitverkocht is. We komen aan bij het loket waar de kaarten worden verkocht. Normaal gesproken dan, want de dame achter het raam schudt haar hoofd en laat ons een A4’tje zien: agotado. De betekenis ervan kunnen we raden. Onze teleurstelling blijft niet lang onopgemerkt. Een kleine man op leeftijd spreekt ons aan. Onverstaanbaar, maar de twee losse kaartjes ontraadselen zijn intenties.

Dankzij handen, voeten en een tolk komen we erachter wat hij vraagt: honderdvijftig euro voor drie tickets. Een hoop geld en dan is het nog maar afwachten of de kaarten echt zijn. We proberen met onze kennis van Faas Wilkes, Johan Cruijff en Riga Mustapha nog wat af te dingen, maar het mag niet baten: honderdvijftig euro blijft honderdvijftig euro. Terwijl de man ongeduldig wordt, komt plotseling een keurig Engelssprekende, Spaanse klerenkast op ons afgelopen: drie kaartjes voor twintig euro. Niet gek.

Bol.com

‘We hebben een deal’

Nog vijf minuten voor aanvang van de wedstrijd. De nieuwe potentiële verkoper wil snel zakendoen. Het enige nadeel is dat we met zijn kaarten niet alle drie bij elkaar zitten. “Maakt niet uit, we gaan ervoor”, zegt een van mijn vrienden en loopt zo met een los ticket naar binnen. We hebben een deal blijkbaar. De twee anderen lopen naar een andere ingang, komen het stadion in dankzij twee seizoenkaarten en overhandigen een briefje van twintig. Gracias.

We kunnen het nog steeds niet geloven. Toch zijn we echt binnen. Hopende op niet nog een controle, want toegangsbewijzen hebben we niet meer. Met enige spanning in het lijf lopen we de tribunes op en laten we ons onderdompelen in de geweldige sfeer die hangt in het typisch Spaanse stadion.

We zitten schuin achter een van beide doelen, op een paar meter afstand van het uitvak, dat flink van zich laat horen. Onder de bezielende leiding van een bloedfanatieke capo houden ze dat de hele middag vol. Een kansloze nederlaag en de onontkoombare degradatie veranderen daar niets aan. Het levert hen een staande ovatie op van het thuispubliek: “Rayo, Rayo, Rayo.”

Terwijl het stadion van Levante leegloopt, zoeken wij onze eenzame kameraad op. Die kijkt net als wij terug op een fantastische ervaring: een wedstrijd die eigenlijk uitverkocht was met vijf doelpunten, een gemiste strafschop, een rode kaart en een cruciaal VAR-moment (de 4-1) voor nog geen zeven euro per persoon. We pakken onze fietsen en besluiten nog even naar Estadio Mestalla van Valencia CF te gaan, om even rond te kijken.

terug naar overzicht

Lees verder...