Op vakantie in Duitstalig Noord-Italië blijkt het een onverwacht lastige klus om een wedstrijd bij te wonen die precies valt binnen ons tijdschema ter plaatse. Noch in de Serie A noch een trede lager is er een duel in de buurt te vinden. Pas op de speelkalender van de Serie C, het derde profniveau, is het raak: FC Südtirol speelt thuis tegen Sambenedettese in Bolzano, of Bozen, zoals de Tirolers zeggen. Op zondagmiddag half vijf neemt de meest noordelijke profclub van Italië het op tegen de bezoekers uit San Benedetto del Tronto, een kustplaats 570 kilometer zuidelijker.
We hebben een Ferienwohnung (vakantiewoning) gehuurd in een oude boerderij in de binnenlanden van de autonome regio Südtirol. Zeventig procent van de inwoners spreekt hier Duits als eerste taal. Onze gastvrouw geeft bij aankomst al aan: “We zijn volgens ons paspoort Italiaans staatsburger, maar we voelen ons Tiroler.” Het feit dat ze zich ook geen Oostenrijker voelen, wordt ook even benadrukt. Uiteindelijk vertelt ze over haar kleinzonen, dat die gek van voetbal zijn. De talentvolle mannetjes blijken te slapen onder dekbedovertrekken van FC Bayern München. Ze zijn geen fan van Internazionale, Juventus of AC Mailand. “Nee, bestimmt nicht.”
Tickets FC Südtirol
Dan zegt de eigenaresse opeens. “We steunen trouwens de jeugdacademie van FC Südtirol. De voorzitter van die club heeft bij mij in de klas gezeten.” Ik vertel haar over mijn plannen om de volgende dag naar hun thuiswedstrijd te gaan. Ze kan haast niet geloven dat mijn voetbalpassie tot in de derde divisie reikt. “Ik bel hem straks wel even”, belooft ze. Nadat ik de auto heb uitgeladen, staat ze weer voor me. Of ik mijn naam, geboortedatum en -plaats kan doorgeven. Dan liggen de tickets de volgende dag klaar. Ik hoef alleen nog maar op de wedstrijddag even te bellen naar de voorzitter.
Hoewel alle dorpjes rond onze boerderij Duitstalig zijn, horen we in het centrum van Bolzano vooral Italiaans om ons heen. In 1919 is deze regio door Italië geannexeerd en Benito Mussolini onderwierp Südtirol, of Alto Adige in het Italiaans, aan een programma waarbij het doel was om de Duitstalige populatie te overtreffen door zoveel mogelijk Italianen van elders zich hier te laten vestigen.
We bezoeken het Südtiroler Archäologiemuseum in Bolzano, waar de lokale beroemdheid Ötzi de ijsmummie te bewonderen is. We moeten wel opschieten met ons cultureel bezoek, want over ruim een uur begint de wedstrijd. Ik bel Herr Präsident Walter Baumgartner op het door onze gastvrouw gegeven telefoonnummer. Hij vraagt ons bij de hoofdkassa te wachten, want zelf kan hij er pas tien minuten voor de aftrap zijn. Gelukkig hoeven we ons dus niet te haasten. We lopen over het voetpad langs de rivier de Adige naar het stadion.
Uitzicht
In een geïmproviseerde marktstand voor het stadion huist de pop-up clubshop. We bellen nog eens met de preses. De tien minuten blijken vijf minuten te worden. Hij verzekert me dat hij voor mijn vrouw ook een kaartje heeft. Ik spot hem als hij bellend aan komt lopen. Een hartelijke hand volgt en vaderlijk worden we naar binnen geleid terwijl hij iedereen om ons heen begroet. “Ik moet nog even die Mannschaft toespreken,” zegt hij en weg is-ie. Twee minuten later komt hij weer kijken of we al hebben plaatsgenomen op de hoofdtribune. Hij wijst ons een paar rijen hoger te gaan zitten, waar we beter zicht zullen hebben.
Dat zicht is geweldig. Vanuit de hoofdtribune van het Stadio Druso ontvouwt zich een prachtig panorama. Achter het stadion rijst vrijwel meteen een beboste berg op. Boven één lichtmast gaat de Chiesa del Santo Sepolcro schuil en torent hoog boven het speelveld uit. Onder die kerk schiet de snelweg A22 een tunnel in. Achter de cornervlag op de andere speelhelft doemen besneeuwde bergtoppen op. De fanatieke fans, zowel uit- als thuisfans, zitten op de lange zijde tegenover ons. In het thuisvak wordt er met Italiaanse vlaggen gezwaaid. De meegereisde tifosi van Sambenedettese zorgen voor veel kabaal én juist voor de Duitse invloed. Ik spot een vlag van de Schickeria, een groep ultras van Bayern München die sinds 2005 een bevriende relatie onderhoudt met die van Sambenedettese.
Nacompetitie
FC Südtirol is een nog jonge club, in 1995 opgericht en pas naar Bolzano verhuisd toen ze door promotie in 2000 naar de Serie C2 (vierde en laagste profniveau) verplicht werden in een stadion te spelen dat aan de eisen van de Italiaanse profliga voldeed. Het stadion, Campo Sportivo Druso of Sportplatz zoals de gevel uit 1936 vermeldt, biedt onderdak aan drieduizend fans. Vorig jaar eindigde FC Südtirol als tweede in de Serie C-Girone B (de derde divisie in Italië is opgedeeld in drie regionale competities) en mocht het laat inschuiven in het omvangrijke play-off systeem. Ze strandden in het zicht van de Serie B. In de halve finale was latere promovendus Cosenza net te sterk.
Dit seizoen draaien de Noorderlingen mee in de subtop van de Girone B. Bij winst tegen Sambenedettese is FC Südtirol weer verzekerd van deelname aan de nacompetitie. In de opstelling herkennen we weinig Duitse namen. Tien van de elf kerels lijken échte Italiaanse roots te hebben. Hoewel we meer oog hebben voor de omgeving, gebeurt er op het veld ook van alles. Een knal op de lat gevolgd door twee doelpunten in twee minuten (voor beide clubs één) net vóór het rustsignaal. Een laat doelpunt van de thuisclub zorgt voor vreugde, want deelname aan het seizoenstoetje is veiliggesteld. We zwaaien naar de voorzitter en genieten nog één keer van het uitzicht, voordat we de trappen weer afdalen.
Het toeval wil dat FC Südtirol het reguliere seizoen als zesde afsloot en Sambenedettese als negende. Dit houdt in dat ze elkaar volgens het schema (nummer zes tegen nummer negen) half mei weer in Bolzano treffen voor de play-offs.
