Elk jaar maak ik samen met een groep een groundhoptrip, dit jaar gingen we een weekendje naar Bratislava. Slowakije is niet meteen een bestemming waaraan je denkt voor een enerverende pot voetbal of überhaupt voor een vakantie, maar zowaar stond voor ons een derby op het programma uit de Fortuna Liga: FK Sered – Spartak Trnava. Uiteindelijk ging die niet door en verkasten we naar FC Nitra.
Beide teams zouden in een onderling duel uitmaken welke club in de kampioen- en degradatiepoule terecht zou komen. De wedstrijd vond plaats op zaterdag, dus de vrijdagmiddag konden we mooi gebruiken om Bratislava te verkennen. In een van de vele bars trekken we de conclusie op dat we nauwelijks iets wisten van het Slowaakse voetbal. Verder dan de uitschakeling van Feyenoord door Trenčín, Marek Hamšík van Napoli en de vaak beruchte supporterskernen uit Oost-Europa kwamen we niet.
FK Sered – Spartak Trnava
Een lokale busmaatschappij bracht ons de dag erna naar het kleine provinciestadje Sered, waar het ‘grote’ Spartak Trnava zou spelen. De grauwe Oostblokflats en een communistisch oorlogsmonument op het centrale plein verwelkomen ons, alle vooroordelen bevestigend. Een wedstrijddag begint volgens traditie met een PMDS (pre-match drinking session). De kroeg waarin we zaten, bleef verdacht leeg – op enige gezinnetjes na – en van een voetbalsfeer was geen sprake. Na enkele pilsjes besloten we naar het stadion te lopen om alvast in de stemming te komen. De beleving blijft echter vrij grauw, want het stadion was nog gesloten en de omgeving ervan nagenoeg uitgestorven.
In het supportershome van SFK Sered werd enig teken van leven waargenomen en vol goede moed stapten we naar binnen. Drie oude opaatjes keken vreemd op, maar al snel verlegden ze de aandacht weer naar het skiën, dat op een groot beeldscherm werd uitgezonden. Aan de bar vroegen we of we hier tickets konden, maar met Slowaakse efficiëntie werd ons meegedeeld: “No, match not here!” Vanwege veiligheidsredenen bleek de wedstrijd verplaatst naar een groter stadion honderd kilometer verderop.
Na een kort beraad, nog een rondje pils en met een half uur tot de aftrap, besloten we om uit te wijken naar Nitra. Daar werd ook gevoetbald op het hoogste niveau en met een taxi was de aftrap nog te halen. Na een kort ritje in een volgepropte taxi voor zes personen, kwamen wij met zeven Nederlanders aan bij de kassa’s van het gloednieuwe Štadión pod Zoborom. Kaartjes waren zo aangeschaft en controle was er niet. Op de hoofdtribune zochten we een plekje tussen de aanhang van FC Nitra.
Allesbehalve grijs
Links, rechts en voor ons zagen we nagenoeg uitgestorven tribunes en op onze tribune zaten hooguit driehonderd personen. Waar we hadden gehoopt op fakkels, zingende supporters en een uitpuilend oud stadion, werden we vermaakt met ogenschijnlijk goed voetbal in een rustieke entourage. Met het kasteel en het heuvellandschap op de achtergrond, zagen we een wedstrijd van behoorlijk niveau. Het hypermoderne stadion is al aangepast voor succesvolle tijden in de toekomst, maar de catering had de nodige moeite met de ‘grote’ toestroom van buitenlandse supporters, waardoor de hotdogs al voor het rustsignaal op waren.
Terwijl wij genoten van het Slowaaks stadionvoer, ontpopte zich op het veld de strijd tussen FC Nitra en MFK Ružomberok. Een gemiste penalty, twee rode kaarten en kansen over en weer. Kortom: allesbehalve het op voorhand verwachte defensieve betonvoetbal. De wedstrijd eindigde helaas wel in een 0-0 gelijkspel. Verbaasd over het leuke voetbal dat we hadden gezien, liepen we naar het busstation van Nitra. Het duurde niet lang voordat we ons weer tussen de grauwe betonnen flats bevonden. Weer terug in Bratislava vernamen we dat SKF Sered, ons geplande voetbal-uitje, met maar liefst 3-1 had gewonnen van de aartsrivaal. Conclusie: het Slowaaks voetbal is allesbehalve grijs te noemen.
