De Wehrmacht zette in 1939, 1940 en 1941 een reeks successen in uitwedstrijden neer waar Ajax jaloers op zou zijn. In 1942 moest de definitieve genadeklap worden toegediend. Adolf en kornuiten waren op weg naar de olievelden van de Sovjet-Unie. Een van de steden die daarbij vernietigd moest worden was de industriestad Stalingrad. Het werd platgegooid en in oktober 1942 was Stalingrad veranderd in een berg puin en stonden de laatste soldaten van het Rode Leger met hun rug tegen de Wolga. Het zag er hopeloos uit voor hen. De nazi’s hoefden alleen nog een laatste zetje te geven. De situatie van Willem II in de bekerfinale van morgen is niet veel beter.
We spelen tegen een team dat mogelijk de finale van de Champions League gaat halen en zijn zelf de nummer acht van Nederland. Zelfs tegen een team met veel reservespelers van Ajax, zoals Huntelaar, Dolberg en Mazraoui, is Willem II in principe kansloos. Maar het is niet onmogelijk. Het Rode Leger won de Slag om Stalingrad namelijk dankzij een tactisch geniale zet van generaal Georgy Zhukov. Misschien kan Adri Koster zijn eigen Operatie Uranus uit de hoge hoed toveren. Vijf bussen voor het doel parkeren en counteren via Isak lijkt mij wel een goed idee.
Plan
Mocht dat plan lukken en Willem II de beker winnen, dan is mijn leven af. Ik heb alles meegemaakt met mijn club: drie promoties, twee degradaties en drie keer Europees voetbal, waaronder dat gekke seizoen waarin de Champions League werd gehaald. In de beker waren er vaak teleurstellingen tegen amateurclubs, maar de halve finales van 2005 en 2019 maken alles goed. Het enige dat nog ontbreekt, is een keer die beker winnen. Kampioen worden we niet tijdens mijn leven of alleen dankzij een foute sjeik of ander geboefte en dan heeft het minder waarde. Die beker is voor ons wat de Champions League-titel voor Ajax en PSV zou zijn.
Op mijn oude werk hadden we een echte teletekst-Ajacied. Zo eentje die veel praatjes had als het goed ging met Ajax, maar diep wegkroop in zijn hol als het slecht ging met zijn club en dan zei dat “Ajax, Ajax niet meer was”. Hij begreep niet waarom ik voor Willem II was, want de kans was groot dat ik mijn club nooit een hoofdprijs zou zien winnen. Dat klopt, maar je favoriete club is nu eenmaal geen rationele keuze. Het is een keuze die je met je gevoel maakt. En als geboren Tilburger zijn er eigenlijk maar vier keuzes: Willem II of een van de drie topclubs. Op mijn achtste ging ik voor het eerst met mijn buurman en buurjongen naar Willem II en de keuze was gemaakt.
De mannen van de band Half Man Half Biscuit hebben het ooit goed uitgelegd. Zij zijn voor Tranmere Rovers, de club uit Birkenhead. Vanuit die stad kun je Anfield zien liggen. Op de vraag waarom zij niet voor Liverpool waren, op dat moment de succesvolste club van Europa, antwoordde zanger Nigel Blackwell dat hij zou willen dat hij voor Liverpool was. Landskampioen worden en trips door Europa leken hem geweldig. Maar hij was nu eenmaal voor Tranmere omdat die club hem als eerste had geraakt en van club veranderen kan niet meer.
Underdog
Dat is precies hoe ik erover denk. Natuurlijk zou ik willen dat Willem II een topclub was. Als ik die heerlijke awaydays van Ajax dit seizoen zie, ben ik wel lichtelijk jaloers. 1-4 winnen in het Bernabéu: dat is alsof je een triootje hebt met Doutzen Kroes en Mila Kunis. Maar als Willem II’er mag ik eigenlijk niet klagen. Wij hebben zo nu en dan nog eens een klein succesje. Clubs als FC Eindhoven en Telstar spelen al sinds eind jaren zeventig in de eerste divisie, om over Veendam, Haarlem en RBC maar te zwijgen. Die supporters hebben het pas zwaar, want hun club is weg. Velen van hen zouden een nier verkopen om ooit een bekerfinale met hun club mee te maken.
Ik ga dat nu voor de tweede keer meemaken. In 2005 tegen PSV, dat ook halve finalist in de Champions League was, voelde het echt als een toetje. De UEFA-regels waren toen nog anders en omdat PSV kampioen was, hadden we al Europa gehaald. Nu moeten we winnen om in een voorronde te worden uitgeschakeld door Ural Yekaterinburg of Kairat Almaty. Na de halve finale tegen AZ was ik ervan overtuigd dat we de beker ging winnen. Bij iedere stunt van Ajax werd dat vertrouwen minder en minder, maar langzaamaan komt het weer terug.
Misschien zijn de Ajacieden niet zoveel bezig met de beker of zijn de spelers bang om geblesseerd te raken. Daarnaast heb ik veel gelezen over veldslagen waarbij de underdog toch won, zoals bovenstaande Slag om Stalingrad. De kans is heel klein, maar er is altijd een mogelijkheid en mocht het gebeuren, dan is het de mooiste voetbaldag uit mijn leven.
Foto: Pro Shots/Toin Damen